تغییرات در شرایط آب و هوایی که در سالهای اخیر با آن روبرو هستیم نتیجه فعالیت انسانی در آزادسازی گاز دی اکسید کربن در جو است ، که ساختمانها نیز نقش غیر مستقیمی در این فرایند دارند. میدانیم که محدودیت هایی در دسترسی به سوخت فسیلی وجود دارد. کربنی که طی میلیونها سال در زمین جمع شده ذخایر و منابع حجیمی از سوخت فسیلی را تشکیل میدهد.مشکلی که امروزه وجود دارد این است که این ذخایر کربن به سرعت در حال آزاد شدن به شکل گاز دی اکسید کربن به داخل جو است.برای آنکه تغییراتی در نحوه ساختمان سازی قابل قبول باشد باید دلایل قانع کننده ای برای جایگزین کردن روشهای جدید ساخت و ساز بجای روشهای قدیمی وجود داشته باشد.
معماری پایدار در بستری شکل گرفت که ناکامی اندیشه های مدرن با عوامل مانند پیشرفت علوم و فلسفه و فاجعه هایی مانند جنگ جهانی و آلودیگهای زیست محیطی شاخص شده بود. معماری پایدار از زمانی حائز اهمیت شد که در سال 1970 بشر متوجه شد که انرژی فسیلی رو به اتمام است که در این زمان شروع به طرح هایی برای جایگزینی انرژی فسیلی کردند انرژی خورشیدی نمونه از انرژی های طبیعی است توضیح در مورد مستقیم تبدیل انرژی خورشید از انرژی طبیعی به عنوان انرژی های روشنایی و گرمایشی استفاده کنند. همچنین با استفاده از مزایای طبیعی هوا (باد) به شکل سیستم گذرا برای تهویه طبیعی استفاده می کردند.
در کنار مقولهی تولید انرژی در روشهای دیگر باید به حفظ انرژی و نگهداری آن برای استفاده نسلهای آینده توجه شود.
پس از انقلاب صنعتی و به ویژه در قرن بیستم، توسعه فنآوری و ساخت وسائل نکانیکی و الکترونیکی برای گرمایش و سرمایش جای استفاده از منابع طبیعی و مصالح ساختمانی مصنوعی جای مصالح بومی را گرفت بگونه ای که یکنواختی در ساخت و ساز باعث پیدایش یک سبک معماری بین المللی شد. وابستگی انسان به فنآوری باعث نابودی منابع ارزشمند انرژی و بی توجهی به سایر ارزش ها گردید. در اواخر قرن 20 باتوجه به نگرانی های فزاینده زیست محیطی و بروز بحران های بوم شناسی، جستجو برای ایجاد شهر پایدار و فنون معماری سبز بیشتر شد. این معماری در قرن 21 در کشورهای مختلف جهان با ترویج استفاده از انرژیهای تجدید پذیر موفقت قابل ملاحظه ای داشته است. در ایران معماری همگام با طبیعت سابقه ای دیرینه داشته و نظم هندسی بناها در کنار نظم طبیعی شکل گرفته و با آن ادغام شده است. به طوری که اصولی که امروزه در معماری سبز مدرن مطرح میشوند در معماری سنتی ایران رعایت می شد. در معماری معاصر شاهد ساختمانهای جدید با شیوه ساخت ناهماهنگ با اقلیم هستیم که از یک سو عدم آسایش ساکنین و از سوی دیگر با استفاده نامناسب از مصالح و افزایش مصرف انرژی فسیلی آلودگی و تخریب محیط زیست را به دنبال دارند. (مالکیان، پوریزدی، 1392)
نتیجه تمام این نگرشها این بود که مباحثی به نام معماری پایدار و توسعه پایدار بوجود آید، معماری سبز از شاخه های معماری پایدار بوده و در قرن بیستم به عنوان بخشی که همواره همراه محیط زیست بوده و در تلاش برای حفظ و قرارگیری بدون آسیب ساختمان در کنار محیط طبیعی می باشد.
معماری سبز برخاسته از معماری پایدار و توسعه پایدار بوده که این ناشی از نیاز انسان امروز در مقابل پیامدهای سوء جهان صنعتی و مصرف یعصر حاضر است. معماری سبز موضوع یا پدیده ای است که اکنون در بیشتر کشورهای جهان، توسط بسیاری از معماران با سلیقه ها و دیدگاه های متفاوت به آن توجه میشود. ایده های معماری سبز ضمن اینکه یک مفهوم جهانی است، «محلی» هم هست یعنی این مفهوم ضمن برخورداری از نکات مشترک و جهان شمول، در هریک موقعیت اجتماعی فرهنگی مفهوم خاص و متمایز خود را دارد. ساخت و سازهای سبز در برابر شرایط محیطی و ماندگاری سرمایه، مسئول و مکان های سالم برا یکار و زندگی هستد آنها راه حلی برای نزدیکتر کردن و ملموس تر شدن هرچه بیشتر طرح معماری در طبیعت محسوب می شوند.
دانلود پایان نامه مرکز درمانی و حمایت از کودکان سرطانی بارویکرد معماری سبز
جنبش بین المللی معماری سبز از سال 1990 شروع شد و در آمریکا ریشه های آن به قرن 19 بر میگردد. مرجع راهنمایی برای استانداردهای ساختمان های سبز (USGB) وجود دارد که در آن پارامترهای ساختمان سازی سبز در آمریکا و چندین کشور دیگر مشخص شده است. ایده اصلی آن عبارتند از: استفاده از مواد و مصالح دارای چرخه طبیعی و هم چنین استفاده از منابع کارآمد و طراحی مجدد برخی محصول ها و ارزش گذاری بیشتر روی سیستم های طبیعی برای محافظت هرچه بیشتر از کیفیت زندگی بشر، کاربری مناسب از زمین از ارکان بسیار مهم در معماری سبز می باشد. ساختمان ها به طبقات مختلفی از منابع برای خلاقیت و اجرا نیاز دارند از جمله مواد و انرژی و آب و زمین که از منابع بسیار با ارزش و ضروری است و استفاده مناسب از آن از ملاحظات بسیار مهم در توسعه اجرای پیشرفته ساختمان است. (فهیمیان ،یزدانفر،فیضی،1393)